Her şey aynı, her şey net. Bir eksik, bir mağlubiyet. Bir sen eksik sadece. Raftan inmemiş hayalleri, parmaktan çıkmayan yüzükleri, susmayan şarkıları saymayacağım artık. Unutmak için çabalayan hafızaya inat, seni zikreden bir dil… Başa çıkması çok zor olan bir yalnızlık varken, senin olmaman neyin göstergesi düşünmeyeceğim artık.
“Kalana mı zor, gidene mi?” sorusunun tek cevabını istemiştim oysa senden. Kalana çok zor çünkü… Kalan için can yakıcı. Kalan eksik, kalan bitik… Gideni merak ediyorum açıkçası. Gel demiyorum, inan. Kanayan yaralarımı dindiremeyeceğini biliyorum elbet. Cesaretinle oynamayacağım. Ben kabul ettim bu mağlubiyeti. Merakıma cevap ol yeter.
Kanayan yaraların var mı senin de? Zamansız dolan gözlerin, söz geçiremediğin bir hafıza? Öğrendiği ilk-tek kelime senin adınmış gibi seni anlatan bir dil… Sev demiyorum artık, inan. Merak ediyorum sadece… Kalana mı zor, gidene mi? Çünkü kalan perişan. Kalan tükendi. Kalan yorgun… Giden ne alemde? Bari senin işin kolay olsun. Yolun engelsiz olsun aşk…
Bu güzel yazısı için Gizem Şahbaz' a teşekkür ederiz.
Yorum Gönder Blogger Facebook
EmoticonClick to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.